بجای رهنمود مبارزاتی، منشور مار و پله بیرون داده شد

امروز منشوری با  امضای آقایان موسوی و کروبی(که از وضعیت جفتش خبر موثقی در دست نیست) منتشر شد، که به نظر من بیشتر از اینکه متن منشور مهم باشد، زمان انتشار منشور مرا بفکر برد.

برای من این سوال پیش آمده که در حالی که رژیم با نارنجک به خانه آقای کروبی حمله کرده، و آقای موسوی بنا به گفته خودشان در حصر خانگی قرار دارد و هیچ کدام از اینها نه اینترنت دارند، و نه تلفن و در حالی که رژیم صدها نفر را بطور علنی و مخفی بازداشت کرده و از دستگیری هزاران نفر پس از 25 بهمن، صدها خبر در سایتها هست و هنوز تعداد شهدا و زخمی های پس از 25 بهمن معلوم نیست، بیرون دادن این منشور چه دردی از ملت را دوا میکند؟

منشوری که همه براحتی میتوانند بفهمند خیلی قبل از 25 بهمن نوشته شده و بدون در نظر گرفتن شعارهای 25 بهمن به بعد که خواهان اجرای قانون اساسی و دوری از خشونت است. اینها حتی به خود زحمت نداده اند فرق خشونت و حق دفاع از خود را در منشورشان تعریف بکنند.

به نظر شما، الان موقع رهنمود سیاسی دادن هست یا زمان بحث روشنفکری؟

در این شکی نیست که قیام مردم ایران خیلی زودتر از سایر کشورها شروع شد، و خیلی ها به نتیجه دلخواه خود رسیدن، ولی جای افسوس دارد که بعضی ها هنوز به دنبال اجرای قانون اساسی هستند.

در حالی که همه جنبش ها رو به جلو حرکت کرده، یک عده مثل کنه افتاده اند به جان مردم ایران، و کارشان شده شب و روز ترمز زدن به حرکت مردم.